Het geheimschrift en andere gedichten

De Argentijn Jorge Luis Borges (1899-1986) is een bijzonder fenomeen in de jonge geschiedenis va. de Latijns-Amerikaanse literatuur. Dat geldt niet in het minst voor zijn gedichten: in een tijd waarin men in het Spaanse voornamelijk de barokke overdrijving zocht, de hartstochtelijke kant van de mens, en zeker niet de meer ‘redelijke’, pleitte Borges oor een po?zie zonder metaforen; in zijn ogen vormden woorden op zichzelf al een beeld. Voorts verwierp hij zowel straattaal als academisch jargon. Borges zocht naar een best gebruik van de gewoonste woorden en gaf de voorkeur aan het anekdotische boven het expressieve. Het vernieuwende, zo betoogde Borges, vraagt om een klassieke verwoording, want op een experimentele manier zou de lezer kans lopen het vehikel te verwarren met de revolutionaire inhoud.Deze verzameling is beperkt tot een antologie, die representatief is en gelijkmatig verdeeld over alle perioden. De vertaler heeft zich als lezer van Borges door zijn eigen keuze laten leiden, en zich zo dicht mogelijk bij het Spaans gehouden. De betekenis prevaleert, maar zonder de metriek geweld aan te doen. Wat rijm betreft, overweegt de assonantie.